محمد بن ثابت خجندیابوبکر محمّد بن ثابت بن حسن خجندی، از علماء و فقهای مشهور شافعیان و نخستین شخص از خاندان خجندی است که در در قرن پنجم هجری به اصفهان آمد. ۱ - معرفی اجمالیابوبکر صدرالدین محمد بن ثابت بن حسن خجندی اصفهانی، نخستین فرد خاندان خجندیان بود که به اصفهان آمد و در نهایت به امامت شافعیان شهر رسید. وی ابتدا در مرو به سر می‌برد، و در آن جا تدریس و موعظه می‌کرد. خواجه نظام الملک طوسی وزیر معروف سلجوقیان او را به اصفهان دعوت کرد تا در مدرسه نظامیّه که آن را صدریّه نامیده بود، تدریس کند. پس از مدّتی خجندی، ریاست شافعیان اصفهان را هم بر عهده گرفت. [۱]
مجلّه یادگار، سال سوم، شماره اوّل، شهریور ۱۳۲۵، صص۱۴ ۱۵.
محمدبن ثابت فقه و حدیث را علاوه بر پدرش، از علمایی چون ابوالحسن علی بن احمد استرآبادی، عبدالصمد بن نصر عاصمی و ابوسهل احمد بن علی ابیوردی آموخته بود. وی شاگردان بسیاری داشت که از آن جمله است ابوعلی حسن بن سلیمان اصفهانی و ابوعبداللّه بن سعد [۸]
کسائی، نورالله، مدارس نظامیّه، ص۲۲۶.
و قاضی امام ابوالعبّاس احمد بن سلامه بن عبیداللّه، معروف به ابی الرّطبی [۹]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۶۴.
ابوبکر خجندی در سال ۴۸۳ق وفات یافت. از تالیفات او می‌توان به روضة المناظر و زواهر الدّرر اشاره کرد. [۱۲]
انوشه، حسن، دانشنامه ادب فارسی در آسیای مرکزی، ص۱۷.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۶۷. |